Een herinnering aan oom Gel Mijnlieff.

van Jörgen AdlP

Oom Gel was getrouwd met het halfzusje van mijn vader, Lily ( Angelique Jozephine Sophie André de la Porte) en dus eigenlijk een oom van mij. De generaties lopen bij ons nogal door elkaar want zo was mijn oudste broer weer een half jaar ouder dan mijn tante Lily. Niets vreemds verder voor onze familie, waar bijna alles door elkaar liep als je het op den keeper beschouwd. Voor een nakomer zoals ik, of achterblijver zo u wilt, werd deze chaos het meest duidelijk op de vele feesten die mijn ouders gaven op "de Echo" in Heemstede, waar oude en jonge la Portes zich uitbundig vermaakten in dans, wijn en gezang tezamen met hun uitbundig gepavoiseerde gaden en beminden. Zo ook de Mijnlieffen; tante Lily, het middelpunt tussen de vele neven en nichten op enige afstand gevolgd door haar echtgenoot Gel, die, genietend van een borrel en zijn onafscheidelijke sigaret, zich gewoonte getrouw had genesteld in de zetel van pa.

Zo herinner ik mij oom Gel, ik mocht ook gewoon Gel zeggen, observerend en participerend. Hij nam familieleden waar, die genietend een lichtzinnig gedruis veroorzaakten, wat hem volgens mij soms met gemengde gevoelens vervulde, gezien zijn wat peinzende blikken. Hij was meer de man van het goede gesprek en de gretigheid om een wat meer serieuzere boom op te zetten pakte hij dan ook altijd direct op. Niet iedereen koos hij daarvoor uit, maar op en of andere manier zag hij kennelijk wel iets in mij, als enige mag ik wel zeggen. Welgemoed stelde hij mij dan vragen over school en de vakken mij daar het meest aanspraken en ..... natuurlijk wat ik later wilde worden. Helaas voor oom Gel, maar ik zat toen op de middelbare school en verkeerde in zo'n periode, dat het belang van het moment meer aandacht kreeg dan mijn huiswerk en zeker niet de vraag wat ik later wilde worden. Ik schaam me nog om mijn balorige antwoorden zoals het gegeven perspectief van een carrière om als circus artiest het leven door te gaan. Zelfs daar ging hij nog serieus op in door een fabelachtige kennis ten toon te spreiden betreffende de clown Beriot en de diepgang van zijn acts.

Gezien mijn frivole instelling toentertijd was ik helaas niet voldoende toegerust om te midden van het feestgedruis oom Gel mijn plannen verder uit de doeken te kunnen doen ten einde dit perspectief te verwezenlijken, hetgeen bij oom Gel een teleurstelling in zijn blik te weeg bracht, eigenlijk ook wel een licht verwijt, dat ik niet licht zou vergeten. Natuurlijk had hij van mij wat anders verwacht, iets, dat boven het aards gedruis van feestende la Portes uit zou stijgen, maar helaas, ik vatte hem niet en arme oom Gel verzonk weer met de zoveelste borrel en sigaret in de hand in diep gepeins.

Een andere keer stond hij opeens op een winderige dag voor de deur gehuld in donker blauwe blazer met daarop de badge van het automerk "Rover" genaaid. Mijn moeder die hem opendeed was zo onder de indruk van die badge, dat zij in alle staten mijn vader riep, die boven achter zijn bureau zat, met de wanhopige vraag waarom de chauffeur van "Rover" voor de deur stond? Mijn vader probeerde mijn moeder uit te leggen, dat Gel geen chauffeur was maar een gewone "Rover gek" hetgeen mijn moeder dan weer als een belediging opvatte want Gel was helemaal geen "Rover gek" in haar ogen. Dergelijke mistige conversaties kwamen meer voor en werden meetal op geïrriteerde toon gevoerd en door het hele huis te horen. Oom Gel die de woorden wisseling bedremmeld vanuit de vestibule aanhoorde voelde zich de aanleiding tot dit misverstand en besloot daarom maar stilletjes te verdwijnen. Toen de storm wat bedaarde en mijn vader intussen beneden was aangekomen bleek Gel reeds verdwenen, hetgeen mijn vader tot de conclusie deed komen dat mijn moeder de schuld was van dit tragische misverstand.

Oom Gel was een stil en bescheiden man maar op een of andere manier toch erg aanwezig in onze lawaaiige familie, die hem niet begreep en onderschatte. Op maandag, 15 januari 2007 j.l., werd oom Gel gecremeerd. Een Aula volledig gevuld met familie, kennissen en vrienden. Ontroerd aanschouwde ik, dat enkelen vrienden en familieleden hem de laatste eer betuigden. Oom Gel; dichter, verzetsheld, raadslid, docent Nederlandse taal voor buitenlandse arbeiders, huisvader, en ........rare ouwe autogek; 'weet je Gel, ik wist dit allemaal niet, maar je bent en blijft: "mijn oom"!'

Je neefje, Jörgen André de la Porte